گاهی تو زندگی آدم یه آهنگایی
یه اسمایی
یه بوهایی
با خودشون یه قطارِ مسافربری تصویر یدک می‌کشن
این همون موقع هاست که دلت میخواد کز کنی کنج اتاق خودت که دیگه هیچ کی و هیچ چیزو نبینی تازه اون موقع است که خوابای پریشون دیوانه ات میکنه
این حال و روز اخیر منه
هوای آسمان قلبت بارونیه ؟
کمی بارون بباری سپهر دلت صاف میشه.
توی بلاگ بعدی ات آسمان صاف دلت رو خواهم دید ای دوست.
سعی بر آن دارم ولی ابرهای تیره و تار سراسر آسمان دل راگرفته اند .... باد هم که می آید بدترشان می کند !!!
با بارش باران ؛ ابرهای تیره و تار دل خسته ات کنار میروند و قلبت رو از دلتنگی ها و خستگی ها خالی میکنند آنگاه است که با وزیدن یک نسیم روح افزا دیگر ابرهای تیره حریف دل صافت نمیشوند و تو شاهد طلوع زیبا و گرم خورشید دلت خواهی شد.
چشم انتظار چنین بارشی که می گویی هستم ... هوای حوصله ابریست !!!
عزیز اندکی صبر کن سحر نزدیک است.
در سحری زیبا پس از بارشی که چشم انتظارش هستی شاهد فجری زیبای امید در دل منتظرت خواهی بود و آن هنگام است که هوای ابری دلت را از یاد میبری .
می دونم شبنم جان و به امید سحری که ازش حرف میزنی روزمرگی ها رو سپری می کنم ...
Bou haaroo kheeilii aali goftii , daghighan hamintorie!
آره ... بعضی بوها فقط و فقط تورو یاد یه نفر میندازه ... هم خوبه هم ویران کننده !!!