بی معرفتی ... نگو نه !!!

روزهای سرد و ماتم گرفته ی پاییزی ...

شبهای غمگین و شیشه ای...

شمعی نیمه جان در حال سوختن...

اتاقکی تاریک و پنجره ای نیمه باز رو به فرداهای نیامده...

خیلی دوست دارم فردایی متفاوت از راه برسه...

مگه فردا چی می خواد بشه...

در این ماتم کده عاشقی چشم انتظارم که به یاد او خطها به نگارش در می آرم...

تنها نوشتن از اونه که آرومم میکنه...

خیلی تشنه ام... تشنه یه جرعه محبت...

تشنه یه قطره وفا...

چه مه آلود شده اینجا...

چه غباری جمع شده از غصه ها...

به یاد می آرم آن روز بهاری را که دانسته یا ندانسته به دام عشق گرفتار شدم...

فکرمیکردم عشق پاکم را تا آخر زیستنم باور دارد...

ولی او چند روزیست سراغی از من و دل تنگم نگرفته !!!!