حرف حرف حرف

توی این عصر دلگیر جمعه ، با وجود لحظه های آرومی که کنارت داشتم

هر چند کم ... هر چند کوتاه ... هرچند محدود ...

اما دلم می خواد حرف بزنم باهات 

بگم از لرزشی که توی دست و دلمه

بگم از بغض فرو خورده جا مونده توی گلوم

بگم از خالی شدن چشمهام

بگم از غمی که گاهی توشون میاد

هنوز هم بر حرفم پابرجام

دیگه هیچی از بودنت باعث غمگینیم نمی شه

حرف من از نبودنته

باید اونجوری که همه میگن

برای لحظه هایی که نیستی

برم به دنبال یه سر پناه امن ؟

یه آغوش راحت

که می گن می تونه مال خودت باشه ....

حرف تورو جز با تو با هیچ کس دیگه نمی شه زد

بهم فرصتی بده

بزار هیچی تو گلوم نمونه 

اینا نمی فهمن من چی می گم 

ظاهر رو می بینن .... می گن می فهمیم

ولی ....

ولی تو خودت ... تو هم مثل منی ... از یه نوع دیگه !!!

من ولی هیچی نمیدونم

حتی نمی دونم اینجا چی کار می کنم الان

الانی که اگه بخوام باشی ... نیستی و نمی تونی ...

خودمو رها کردم تو آغوش سرنوشت

آغوش سرد سرنوشت 

به نظرت چه جوری می شه اونو از سر ، نوشت ؟