تنهایی یعنی:

نظرات 1 + ارسال نظر

سینا سه‌شنبه 5 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 09:00 ق.ظ

"... هرکسی گمشده ای دارد و خدا گمشده ای داشت

هرکسی دوتا است و خدا یکی بود و یکی چگونه می توانست باشد؟

هرکسی به اندازه ای که احساسش می کنند هست

و خدا کسی را که احساسش کند نداشت

عظمت ها همواره در جستجوی چشمی است که آن را ببیند

خوبی ها همواره نگران که آن را بفهمد

و زیبایی همواره تشنه دلی است که به او عشق ورزد

و قدرت نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد

و غرور در جستجوی غروری است که آن را بشکند

و خدا عظیم بود و خوب و زیبا و پر اقتدار و مغرور

اما کسی نداشت

و خدا آفریدگار بود

و چگونه می توانست نیافریند

زمین را گسترد و آسمان را بر کشید

کوه ها بر خاستند و رود ها سرازیر شدند و دریا ها آغوش گشتند و طوفان ها بر خاست و صاعقه ها در گرفت وباران ها و باران ها و باران ها ...

گیاهان روئیدند و درختان سر به هم دادند و مراتع سرسبز پدیدار گشت و جنگل های خرم سر بر داشتند ، حشرات بال گشودند و پرندگان ناله برداشتند و ماهیان خرد سینه دریاها را پر کردند.

و قرنها گذشت و می گذشت و درختان گونه گون ،گل های رنگارنگ و جانوران

<<در آغاز هیچ نبود ،کلمه بود و آن کلمه خدا بود >>!

و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود

و با نبودن چگونه توانستن بود؟

و خدا بود و با او عدم بود.

و عدم گوش نداشت

حرف هایی هست برای گفتن

که اکر گوشی نبود نمی گوئیم

و حرف هایی است برای نگفتن ، حرف هائی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورد

و حرف های خوب و بزرگ و ماورائی همین هایند

و سرمایه هر کسی به اندازه حرف هائی است که برای نگفتن دارد

حرف های بی قرار و طاقت فرسا

که همچون زبانه های بی تاب آتشند

کلماتش هریک انفجاری را در دل به بند کشیده اند

اینان در جستجوی مخاطب خویشند

اگر یافتند آرام می گیرند

و اگر نیافتند روح را از درون به آتش می کشند و هر لحظه حریق های دهشتناک و سوزنده ای در درون بر می افروزند.

و خدا برای نگفتن حرف های بسیار داشت

درونش از آنها سر شار بود

و عدم چگونه می توانست مخاطب او باشد ؟

و خدا بود و عدم جز خدا هیچ نبود در نبودن نتوانستن بود ،با بودن نتوان بودن

و خدا تنها بود ،"

از "گفتگوهای تنهایی"